از هر منظر می توان سریال نگهبانان را محصولی موفق دانست که توانسته در کنار انواع و اقسام ادای احترام ها به منبع خود، یک دنبالهی شایسته و قابل قبول را عرضه کند؛ اما در بین تمامی تعاریفی که از عملکرد بازیگران و شخص دیمون لیندلوف صورت می گیرد، کمتر می بینم که به موسیقی متن قوی این سریال اشارهای شود. البته با توجه به عملکرد عالی بخش های مهم سریال، موضوع فوق چندان دور از انتظار نمی باشد.
آلبوم موسیقی متن این سریال که در قالب چند بخش مجزا منتشر شده است، همان چیزی می باشد که فضای این سریال نیازمند آن بود. مشخصاً وقایع این سریال، دیگر در دههی ۸۰ میلادی و حال و هوای آن به سر نمی برد و اکنون در سال ۲۰۱۹ و در میان این فضای نیمهآخرالزمانی که توسط لیندلوف و تیمش خلق شد، موسیقی نیز می بایست از یک فرم خاص پیروی کند. ترنت رزنر و اتیکوس راس با دانش کافی نسبت به وقایع داستانی سریال، تصمیم گرفتند که محور اصلی موسیقی های خود را در سبک الکترونیک نگه دارند و با اضافه کردن چاشنی های دیگری، به هر چه بهتر شدن آن بیافزایند. موسیقی متن این سریال از هر لحاظ یک دستاورد مناسب بود و شنیدن آن به تمام کسانی که سریال را دیدهاند، توصیه می شود.