جان جی. میوث را میتوان یکی از بهترین طراحان چند دههی اخیر دنیای کمیک نامید که به دلیل سبکِ منحصر به فرد خود و طراحیهایی که هر کدامشان به یک تابلوی نقاشی شباهت دارند، مشهور است. «دراکولا: نغمهای در مهتاب و کابوس» یکی از خاصترین آثار میوث میباشد. رمان گرافیکیای که نه یک اقتباس است و نه یک داستان موازی، بلکه تصوری دوباره و یک بازآفرینی از اثری تحسین شده به نام «دراکولا» به قلم برام استوکرِ محبوب میباشد. هرچند که اگر بخواهیم دقیقتر نگاه کنیم، این اثر را نمیتوان یک رمان گرافیکی نامید و در واقع بهتر است آن را تحت عنوان اثری بشناسیم که به شیوهای خاص، هنر و نوشتار را پیوند میدهد. داستان در خلال این اثر با ابزارهای متنوعی بیان میشود؛ از بقایای یک کشتیِ تکهتکه شده و برخی خاطرات گرفته تا مکالمات و حتی یک فیلمنامه! در این میان طراحیِ بینظیر اثر همانطور که از میوث انتظار میرود پا به پای داستان در حال پیشروی است و به انتخاب او، در هر قسمت سبک ظاهریِ خود را تغییر میدهد.
«دراکولا: نغمهای در مهتاب و کابوس» اثری استثنایی است و علیرغم ظاهر ساده، سنگینی خاصی را در خود پنهان کرده و با فضای ویژهاش احساسات نهفتهی داستانش را به مخاطب القا میکند؛ یک رمان گرافیکیِ درخورِ مطالعه که دسترنج یک خلاقیت بیهمتا است.
به همان ضرورتی که سنگ بر روی زمین میافتد؛ گرگِ گرسنه، دندانهایش را در گوشت شکارش فرو میبرد، غافل از اینکه خود او نیز به میزان نابودگریِ خودش به ورطهی نابودی کشیده خواهد شد.
– شوپنهاور