نقد فیلم مرد مورچه ای و واسپ – Ant-Man and The Wasp

هفته ی پیش بود که بلاک باستر تابستانی مارول استودیوز، یعنی فیلم مرد مورچه ای و واسپ اکران شد و توانست نمرات نسبتا خوبی را از منتقدین دریافت کند و البته در باکس افیس نیز نسبتا موفق باشد و حالا با نقد و بررسی این فیلم در سایت کمیک اسکواد همراه ما باشید.

هشدار: این نقد حاوی اسپویلر های جزئی می باشد.

هنگامی که فیلم مرد مورچه ای که در سال ۲۰۱۵ اکران شد بسیاری انتظار داشتند که زنجیره ی موفقیت فیلم های استودیویِ فیلم سازی مارول شکسته شود و این فیلم که در میانه راه با جدایی کارگردان مشهورش ادگار رایت مواجه شده بود در باکس افیس و در نقد های منتقدان نتواند انتظارات را برآورده کند؛ با این حال اما فیلم مرد مورچه ای با نقش آفرینی پاول راد در نقش اسکات لنگ شگفتی ساز شد و توانست تبدیل به یک فیلم خاطره انگیز برای هواداران شود. و حالا در ادامه همراه ما باشید تا ببینیم آیا فیلم دوم از سری فیلم های مرد مورچه ای توانسته انتظارات را برآورده کند یا نه؟!

یکی از مهمترین کار هایی که مارول استودیوز و پایتون رید در فیلم نخست انجام دادند این بود که تصمیم گرفتند از اسکات لنگ استفاده کنند و هنک پیم را به صورت یک قهرمان بازنشسته نشان دهند، موضوعی که باعث شد بتوانیم شاهد یک رابطه ی خانوادگی بسیار خوب میان هر دو شخصیت و فرزندانشان باشیم که این مسئله یکی از بزرگترین نقاط قوت فیلم اول بود، علاوه بر این شاهد یک لحن فان و البته دوست داشتنی نیز بودیم که به خوبی با تم کلی فیلم ارتباط برقرار میکرد و یک فیلم یکدست و یکنواخت را تحویل مخاطب میداد.

این دو نقطه ی قوتِ فیلم نخست درست به صورت مشابه و حتی به نحو بهتر در فیلم دوم تکرار میشوند، البته که پیچش های میان شخصیت هنک پیم و دخترش هوپ کمتر شده است و در کل هر قدر که شخصیت هوپ ون داین (که حالا به یک ابرقهرمان به نام واسپ تبدیل شده) نسبت به فیلم اول پیشرفت داشته و در کنار اسکات لنگ به عنوان یک بازیگر اصلی قرار میگیرد و میدرخشد؛ شخصیت هنک پیم افت محسوسی داشته و حتی در بعضی صحنه ها حضور او کاملا اضافی است. با این حال اما اوانجلین لیلی و پاول راد به قدری نگاه ها را متوجه خود میکنند و شیمی خوبی را از خود به نمایش میگذارند که کسی نمیتواند از بازیگران این فیلم شکایتی داشته باشد. لازم به ذکر است که شخصیت پردازی دختر اسکات لنگ، کَسی نیز نسبت به فیلم نخست پیشرفت خیلی خوبی داشته است و به خوبی از پس نقش آفرینی به عنوان یک دختر بازیگوش و البته باهوش برمی آید.

داستان فیلم در مورد درگیری هنک پیم و دخترش با یک شخصیت خبیث به نام گوست است که قصد دارد حاصل تلاش های آن ها برای دست یابی به یک تونل کوانتومی و نجات جنت (واسپ اصلی) را به تصاحب خود درآورد. علاوه بر شخصیت گوست ماموران اف بی ای نیز به دنبال هنک پیم و دخترش هستند. آن ها که پس از وقایع فیلم کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی هنک پیم و هوپ ون داین را نیز به چشم شریک جرم های اسکات لنگ میبینند برای دستگیری این دو از هیچ تلاشی فرو گذار نیستند. این مسائل در کنار یکدیگر پیوستگی خوبی ایجاد میکنند و داستان فیلم پیشروی خوبی دارد.

اما مارول استودیوز در این فیلم پس از چند بار سنت شکنی به شیوه قدیمی خود بازگشته و ما در فیلم مرد مورچه ای و واسپ با یک شخصیت خبیث ضعیف مواجه هستیم، گوست در ابتدای فیلم پتانسیل خوبی از خود نشان میدهد و مخاطب منتظر این میماند تا انگیزه های خباثت او آشکار شود، و دقیقا همین مسئله ی آشکار شدن اهداف گوست به شخصیت پردازی او به عنوان یک خبیث آسیب میزند چرا که گوست (که در واقع دختر یکی از معروف ترین دشمنان مرد مورچه ای به نام کله تخم مرغی(!) است و در یک انفجار کوانتومی به قدرت هایش دست یافته) با انگیزه هایش نشان میدهد، بیشتر یک فرد گم شده است که درست را از غلط تشخیص نمیدهد تا شخصیتی که بتوان او را یک خبیث برای قهرمانان فیلم نامید. در پایان فیلم هم این مسئله به خوبی به مخاطب اثبات میشود که انگیزه های گوست برای خباثت بسیار ضعیف تر از آن هستند که بتوانند برای قهرمانان داستان چالش بزرگی ایجاد کنند.

از تمام این موارد که بگذریم به جلوه های ویژه و البته صحنه های اکشن فیلم میرسیم که در یک کلام فوق العاده اند! اکشن فیلم که بسیار طبیعی جلوه میکند و در بیشتر صحنه ها با بزرگ و کوچک شدن قهرمانان هم همراه است واقعا مخاطب را شگفت زده میکنند، به خصوص واسپ که با حرکاتش مخاطب را کاملا شیفته خود میکند. جلوه های ویژه نیز نه تنها نسبت به فیلم اول پیشرفت کرده است بلکه میتواند بدون اغراق عنوان یکی از خلاقانه ترین و جالب ترین جلوه های ویژه میان تمام فیلم های مارول استودیوز را به خود اختصاص دهد. پایتون رید بسیار هوشمندانه از قدرت ویژه ی قهرمانان فیلم بهره میبرد و موفق میشود صحنه های تعقیب و گریز بی نظیری را توسط یک ماشین کوچک شونده خلق کند که واقعا در نوع خود جالب است. بزرگتر از همه این ها تغییر اندازه ی قهرمان ها در سکانس های مختلف فیلم است؛ مانند جایی که اسکات لنگ در خلیج خود را به یک غول ۹۰ فوتی تبدیل میکند و یا مبارزه ی واسپ با افراد یک تاجر بازار سیاه به نام سانی برچ درون آشپزخانه که بسیار حرفه ای ساخته شده است.

یکی از ایرادات فیلم قبلی عدم وجود رمانس و صحنه های احساسی خوب بود که در این فیلم این ضعف به نحو احسنت برطرف میشود، چه از اسکات لنگ و هوپ ون داین با شیمی بامزه و البته دوست داشنی شان گرفته تا تلاش های هنک پیم برای نجات جنت در دنیای کوانتومی و حتی پیشینه شخصیت گوست؛ یکی دیگر از ایراد های فیلم مرد مورچه ای و واسپ این است که داستانی بیش از حد قابل پیشبینی دارد و هیچ مسئله ای در فیلم نیست که بتواند ذهن مخاطب را به خود مشغول کند و یا معمایی که برای پاسخ آن احتیاج به صبر کردن باشد، این مسئله به تنهایی یکی از مهمترین عوامل بازدارنده فیلم از تبدیل شدن به یک فیلم عالی است که البته با یک شخصیت خبیث ضعیف همراه شده و مبدل به بزرگترین ضعف های بلاک باستر تابستانی مارول استودیوز میشوند.

علاوه بر این بد نیست به این موضوع هم اشاره شود که بعضی از بازیگر های فیلم آن زمانی را که برای شخصیت پردازی بهتر در طول فیلم نیاز دارند را به دست نمی آورند، لارنس فیشبرن در نقش دکتر بیل فاستر نمونه بارز این مسئله است، عملا بود و نبود او در فیلم تفاوت خاصی را ایجاد نمیکند! موسیقی متن فیلم هم در بعضی قسمت ها مانند بخش آغازین فیلم خوب عمل میکند اما در صحنه های اکشن پیوستگی و هماهنگی لازم را با فیلم ندارد و این مسئله هم ظرفیت این را داشت که خیلی بهتر شود.

اما با این وجود فیلم مرد مورچه ای و واسپ در حد و اندازه خود و شخصیت هایی که در آن ایفای نقش میکنند بسیار فیلم خوب و سرگرم کننده ای است و علاوه بر اینکه اوانجلین لیلی با نقش آفرینی خوبش در نقش واسپ نوید یک ابرقهرمان زن فوق العاده را برای فیلم های آینده مارول استودیوز میدهد، با مانوری که فیلم بر روی میکرو ورس یا همان دنیای کوانتومی میدهد و البته صحنه ی بعد تیتراژ میخکوب کننده اش زمینه را برای استفاده های بیشتر از این جهان ناشناخته در فیلم های آینده مارول فراهم میکند.