نگاهی به رمان گرافیکی Wonder Woman: Hiketeia | دوراهی قانون و عدالت

اساطیر این داستان بسیار عجیب و غیرعادی هستند. باید هم این‌طور باشد. الهه‌های ارینیئس که به فرشته‌های انتقام معروف‌اند، دائماً در اطراف دایانا ظاهر می‌شوند و او را به این فکر وامی‌دارند که قرار است به‌زودی فاجعه‌ای گریبان‌گیر او شود. کاملاً عیان است که این الهه‌ها، پیام‌آورِ نابودی او نیستند. هیکتیا داستانی است که به تراژدی دنیای مدرن می‌پردازد و از همان صفحه‌ی نخست مشخص است که این تراژدی ربطی به دایانا ندارد. او تنها یکی از مهره‌های این داستان است و با وجود نیتِ خیرخواهانه‌اش، قادر به جلوگیری از سرنوشت تلخِ پیش رو نیست. به قول دایانا:

تراژدی یونانی، داستانِ حل نشدنی‌هاست.

این جمله‌ در حالی از دهان او خارج می‌شود که امیدوار است الهه‌های انتقام به خواسته‌شان نرسند. چه عدالت برقرار شود و چه نشود، میل و رغبت دایانا برای رستگاری دختری که به او پناه آورده، همچنان ستودنی است.

عطوفتِ نهادینه شده در شخصیت دایانا، نه‌تنها از تراژدی داستان فراتر می‌رود، بلکه آن را هولناک‌تر و غم‌انگیزتر جلوه می‌دهد. دایانا مستدعی را بدون هیچ چون و چرایی می‌پذیرد. مطابق با سنت هیکتیا، دایانا این حق را دارد که از آن دختر، علت پناهجویی‌اش را جویا شود. او این حق را دارد که از «دنیل»، دختری که به او پناه آورده، علت فرارش را بپرسد و دنیل نیز موظف است که به سوال‌های دایانا صادقانه پاسخ دهد؛ اما دایانا این کار را نمی‌کند. تنها چیزی که برایش اهمیت دارد این است که آن دختر به کمکش نیاز دارد؛ اما دنیل یک مجرم است و به همین دلیل، بتمن حق دارد که او را تعقیب کند. هرچه باشد او چندین مرد را به قتل رسانده است و باید بابت جنایاتی که انجام داده است، بازخواست شود. مهم نیست که دایانا چه سوگندی خورده است، در هر صورت، عدالت باید برقرار شود.

مثل سایر داستان‌ها، این کمیک نیز دو جنبه دارد. درست است که دنیل چند مرد را به قتل رسانده، اما به چه دلیل؟ مردانی که دنیل کشته است انسان‌هایی هرزه و نفرت‌انگیز هستند که دختران ساده‌لوح را می‌ربایند؛ سپس آن‌ها را به ورطه‌ی اعتیاد می‌کشند و برای ارضای خواسته‌هایشان، از آن‌ها بهره‌کشی جنسی می‌کنند. درنهایت زمانی که کارشان به پایان رسید، آن‌ها را مانند تفاله دور می‌اندازند.

«کشتن» عمل درستی نیست، اما آیا این موضوع درباره‌ی چنین انسان‌هایی هم صدق می‌کند؟ این‌ها پرسش‌های مشکلی هستند که پاسخ سرراست و راحتی برایشان وجود ندارد. خود روکا نیز به این‌گونه پرسش‌ها پاسخی نمی‌دهد. دایانا حق دارد که از دنیل محافظت کند و بروس نیز این حق را دارد که او را به میز محاکمه بکشاند. قابل پیش‌بینی بودن پایان داستان تنها به این دلیل است که هیچ پایان دیگری نمی‌تواند این جدالِ بدون برنده را به فرجام برساند. به هرحال این داستان، یک تراژدی است و در تراژدی، پایان خوش محلی از اعراب ندارد.

جدا از درونمایه‌ی سنگین داستان، تعامل بین بروس و دایانا بسیار جذاب است. هردوی این شخصیت‌ها بسیار خودسر و لجوج‌اند و به هیچ وجه حاضر به کنار گذاشتن دلایل خود نیستند. برخلاف چیزی که در جلد کمیک مشاهده می‌کنید (که در آن بروس زیر چکمه‌های دایانا تسلیم شده است) بتمن به‌صورت یک بازنده‌ی ناتوان به تصویر کشیده نشده است. دایانا یک زن نیرومند است و بتمن هم به نوبه‌ی خود، شخصیتی قدرتمند دارد. دایانا نمی‌خواهد که به دوست و همکارش آسیب جدی وارد کند و از طرفی هم نمی‌خواهد که از وظیفه‌اش و قولی که داده، دست بکشد. هیکتیا، نبردِ اراده‌ی بروس و دایانا است. بتمن حتی سعی می‌کند تا از مهم‌ترین ویژگی واندرومن، یعنی مهربانی و عطوفت بی‌اندازه‌ی او، سوءاستفاده کند.

ترکیب طراحی جی. جی. جونز  و رنگ‌آمیزیِ «دیو استوارت» بسیار زیبا و ستودنی از آب درآمده است. دایانا در این کمیک، زیبا، رشید، نیرومند و سرسخت به تصویر کشیده شده است؛ همان ویژگی‌هایی که از دایانا انتظار داریم. روایت بصری کمیک به حالت چهره‌ها، طرح‌بندی پنل‌ها و سرعت پیشروی داستان متکی است. طراحی جی. جی. جونز دربرابر قدرت نویسندگی گرگ روکا کم نمی‌آورد و حتی نمی‌توان همتای شایسته‌ای را در جای او در نظر گرفت. هیکتیا داستان پیچیده‌ای است که به دنبال پاسخ‌‌های آسان نمی‌گردد.

هیکتیا، شاهکار قصه‌گویی در دنیای مدرن کمیک است. روکا و جونز یکی از بهترین داستان‌های تاریخ واندرومن را خلق کردند. این کمیک به همان اندازه که تراژیک است، به همان اندازه نیز زیباست. هیکتیا داستانی درباره‌ی تراژدی دنیای امروز است که به بهترین شکل ممکن به شخصیت اصلی‌اش ادای احترام می‌کند. ممکن است فضای سنگینِ داستان، مانع از خواندن چند باره‌ی این کمیک شود، اما هیکتیا کمیکی است که بدون تردید، حتماً باید یک بار خوانده شود.